Οι Σχολικοί Κήποι ως Καινοτόμα Περιβάλλοντα Μάθησης: Το Εκπαιδευτικό Υλικό «Σχολικοί Λαχανόκηποι: Σκέφτομαι-Συνεργάζομαι-Δρω»

Η δημιουργία και διατήρηση σχολικού κήπου είναι μια διαδεδομένη πρακτική σε παγκόσμιο επίπεδο, στην οποία συμμετέχουν όχι μόνο εκπαιδευτικοί και μαθητές αλλά ολόκληρες κοινότητες. Tα αποτελέσματα ερευνών δείχνουν ότι η συμμετοχή στη καλλιέργεια σχολικού κήπου αυξάνει το ενδιαφέρον του μαθητή για μάθηση (Blair 2009) αφού ο ίδιος συμμετέχει ουσιαστικά στη διαδικασία της μάθησης μέσω της έρευνας, της ανακάλυψης και της δημιουργίας (Broda, 2007). Επιπλέον, βελτιώνεται η ακαδημαϊκή επίδοση του μαθητή (Broda 2007), καλλιεργούνται συνεργατικές και οργανωτικές δεξιότητες, το αίσθημα ευθύνης, της υπομονής και της επιμονής (Ozer 2006) όπως επίσης και θετικές στάσεις απέναντι στο φυσικό περιβάλλον (Blair 2009). Επίσης, δημιουργείται η αίσθηση του «ανήκειν» εφόσον ο κήπος δε φτιάχνεται για τους μαθητές αλλά από τους μαθητές (Wake 2007). Επιπρόσθετα, η συνεργασία του σχολείου με την κοινότητα στα πλαίσια της δημιουργίας και διατήρησης του σχολικού κήπου επιτρέπει στους μαθητές να αναπτύξουν στενότερες σχέσεις με τα μέλη της οικογένειάς τους και την ευρύτερη κοινότητα, συμβάλλοντας έτσι στην ανάπτυξη δεξιοτήτων κοινωνικής συμμετοχής και δημοκρατικής πολιτειότητας (Lekies & Sheavly 2007; Robinson & Zajicek 2005). 

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στη σχετική ανάρτηση στο ηλεκτρονικό περιοδικό της Π.Ε.ΕΚ.Π.Ε